Abstract:

Menûçihrî, İran edebiyatının tanınmış şairlerinden biridir. Doğum ta-rihi belli olmayan şairin ölüm tarihi 432/1040’dır. Arap edebiyatı alanın-da önemli ölçüde bilgi ve birikim sahibi olan Menûçihrî, zevk ve eğlen-ceye düşkün bir şairdir. Şiirlerinde bu duyguları yansıtan beyitler hemen göze çarpar. Tabiat ve tabiat eksenli betimlemeler, onun şiirlerinin bel kemiğidir. Tabiatla ilgili renkli tasvirler, başka şairlerin divanlarında o kadar görülmez. Menûçihrî’nin şiirlerinde yer alan konulardan biri de şaraptır. Denilebilir ki: şarap ve etrafında oluşan dünya, şiirlerinin nere-deyse tümünü kapsar. Kaynaklarda kendisine “şarâb-hor” denilmesi de bundan dolayıdır. Arap edebiyatında Ebû Nüvâs, nasıl “hamriye” türü ile özdeşleşmişse, Menûçihrî de, Fars edebiyatında “şarap şairi” olarak anıla gelmiştir. Şiirlerinden şarap olgusu çıkartılırsa divanı, dikkat çek-meyen sıradan bir şairin divanı gibi olur. Hemen hemen her şiirinde şaraba yer veren Menûçihrî’nin şiirlerinde şarabın asma ağacından baş-layan serüvenini, oluşumuna kadar her aşamasını takip edebiliriz. Şiirle-ri; şarap içiminden, şarap taslarına, kadehlere kadar; şarabın isimleri ve çeşitleri, insan üzerindeki etkileri gibi birçok konuda bizlere ayrıntılı bilgiler sunar. Kısaca: Şarap=Menûçihrî, Menûçihrî=şarap diyebiliriz.

Keywords: