Abstract:

İktisatçıların dünyasında ‘kökü kurumayan bir sorun’ olarak algılanan finansal kriz, liberal kapitalist sistemi tehdit eden bir olgu olma özelliğini korumaktadır. Bu olgu, tarihsel deneyimler temelinde farklı değerlendirmelere tabi tutulmuş ve farklı vurgular üzerinden tanımlanmıştır. Sistemin maruz kaldığı her kriz, ortaya çıkış mekanizmaları ve tezahür etme biçimi itibariyle bir öncekinden farklı olduğu için, teorik çerçeve her defasında izah gü- cünü yitirerek değişime uğramıştır. 1960’lı ve ’70’li yıllarda, krizlerin makroekonomik politikalar ile sabit kur rejimi arasındaki uyumsuzluğun bir sonucu olarak ortaya çıktığı düşünülmektedir. ‘Finansal serbestleşme’ eğilimlerinin arttığı 1990’lı yıllarda bu yaklaşımın doğru olmadığı anlaşılmıştır. Çünkü o yıllarda makroekonomik politikalar ile sabit kur rejimi arasında bire bir uyum olmasına rağmen, ağır krizler yaşanmıştır. ’90’ların sonuna doğ- ru ise bir ülkede ortaya çıkan bir krizin rahatlıkla bir başka ülkeye sirayet edebildiği görülmüştür. Sebebi ne olursa olsun finansal kriz, bankacılık sektöründen başlayarak ülkenin döviz rezervlerini eriten, ödemeler dengesini bozan, borç ödeme yeteneğini zayıflatan ve üretici temellerini aşındıran etkiler ortaya koymaktadır.

Keywords: