Görüntüleme
155
İndirme
6
Sesli Dinleme
4
Fransız felsefeci Gilles Deleuze, geç modern dönemin en çarpıcı felsefi düşünürlerinden birisidir. Spinoza, Leibniz, Hume, Kant, Nietzsche, Bergson ve Foucault gibi düşünürleri kendi felsefesine uyarlamak amacıyla derinlikli biçimde okumuş, içinde bulunduğumuz geç modern dönemin egemen düşünce ve ahlaki eğilimlerine yönelik ciddi eleştiriler getirmiştir. Düşünür, güzel sanatlar, edebiyat, matematik ve doğa bilimleri arasında çapraz geçişlerle bu farklı alanları birbirine indirgemeksizin yeni bir düşünme tarzının da önünü açmıştır. Gerek bireysel olarak kaleme aldığı metinlerinde, gerekse 1969’da tanışıp uzun süre beraber çalıştığı İtalyan psiko-analist Félix Guattari ile birlikte kök-sap, çokluk, fark, hareket-imge, zaman-imge, arzu makinesi, organsız beden, minör edebiyat, kekeleme, göçebebilim, vb. son derecede özgün kavramlarla kendine özgü bir felsefi düşünme sistemi ortaya koymuştur. Özellikle Freud’çu psiko-analitik düşünceye Felix Guattari ile birlikte karşı çıktıkları Anti-Oedipus adlı yapıt; psikanaliz, ekonomi, lengüistik, antropoloji, ontoloji, etoloji, siyaset felsefesi, metalürji gibi çok geniş bir yelpazeye yayılan argümanları ve referanslarıyla büyük ölçüde Michel Foucault’nun da övgüsüne değer bulunmuş olup, yirminci yüzyılın en ufuk açıcı çalışmaları arasında yer almaktadır. Aynı şekilde, günümüzün yakıcı sorunlarından olan ötekileştirme/dışlama/marjinalleştirme meselesine yönelik olarak önerdikleri “rizomatik alan”/“aralık düşünce” kavramsallaştırması da modernist düşüncenin sosyal kabul/sosyal dışlama, kimlik/yaşam tarzı farklılığı, vb. konularda türlü gerilimler yaratan modernin dikotomik düşünce alışkanlığına karşı da manifesto niteliğinde bir girişimdir. Kısaca düşünürün bu ve benzeri alanlarda ileri sürdüğü görüşlerin özellikle Nietzsche’ci felsefenin dile getirdiği genel ahlak eleştirisiyle birlikte -ve özel olarak da “dekaden” kavramı ışığında- bir okumasını yapmak modern sonrası çağın genel kültürel ve ahlaksal yönelimlerini anlamada önemli ipuçları sunabilir. Bu çalışmada, özetle, geç modern dönemin egemen ahlaki eğilimleri konusunda göze çarpan kimi sorunlar, Deleuze-Nietzsche ilişkilendirmesi odağında analiz edilmeye çalışılacaktır.
French philosopher Gilles Deleuze is one of the most impressive philosophical thinkers of the late modern era. Spinoza, Leibniz, Hume, Kant, Nietzsche, Bergson, and Foucault have read them deeply in order to adapt to their own philosophy, bringing serious criticism of the dominant thought and moral tendencies of the late modern era in which we are. Thought, the crossover between the arts, literature, mathematics, and natural sciences has opened a new way of thinking without disconnecting these different fields. In the texts that the need individually received, if necessary in 1969 he met and worked with the Italian psychoanalyst Félix Guattari for a long time, root-sap, multiplicity, difference, movement-image, time-image, desire machine, unorganic body, minor literature, craving, migration, etc. He has developed a very original philosophical thinking system with very original concepts. Specifically Freud's psychoanalytic thought, the work of Anti-Oedipus, which they opposed with Felix Guattari; with its arguments and references spread to a wide range of such as psychoanalysis, economics, lenguistics, anthropology, ontology, ethology, political philosophy, metallurgy, has been largely appreciated by Michel Foucault, and is among the most horizontal works of the twentieth century. In the same way, the conceptualization of the “rhythmic field”/”thinking thought” they propose to address the question of self-exclusion/exclusion/marginalization, which is one of the burning problems of today, is also the social acceptance/social exclusion of modernist thought, the differences in identity/life style, etc. It is also an initiative in the manifest nature against the modern dicotomic thinking habit that creates various tensions in the subjects. A brief reading of the views of the thinker in these and similar areas, especially with the general moral criticism expressed by Nietzsche’s philosophy – and in particular in the light of the concept of “dependent” – can provide important clues to the understanding of the general cultural and moral directions of the postmodern age. In this study, in short, some issues that appear to the dominant moral trends of the late modern era, will be tried to be analyzed at the center of Deleuze-Nietzsche relationship.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley