Abstract:

Ayrımcılık, en yalın anlamıyla, bireysel farklılıklardan ziyade sadece algılanan grup özelliklerine dayalı olarak bir grup içerisindeki insanlara bir başka gruptaki insanlardan farklı muamele etmektir. Diğer temellerdeki ayrımcılıktan farklı olarak, yaşa dayalı ayrımcılık özellikle son birkaç on yılda işgücü piyasalarında önemli bir sorun alanı olarak dikkati çekmektedir. Yaşın bireyler arasındaki farklılıkların hemen göze çarpmadığı göreli bir süreç olmasının bu durumda önemli rolü bulunmaktadır. Yaşa dayalı ayrımcılık, hem kavramsal olarak hem de uygulamada sadece yaşlılara yönelik ayrımcılığa işaret etmemekte, genç yaş gruplarını da etkilemektedir. Bununla birlikte, günümüzde demografik alanda yaşanan eğilimler ve yaşlanan işgücü bağlamında sorunun yaşlılar nezdindeki önemi giderek artmaktadır. Bu çalışma, işgücü piyasasında yaşa dayalı ayrımcılık sorununu ve bu sorunla mücadelede öne çıkan uygulamaları ABD ve AB örneklerinde inceleyerek, konuyu Türkiye işgücü piyasası açısından değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında görece genç nüfus yapısına sahip olan Türkiye’de, demografik eğilimler 40 yaş ve üzerindeki kesimlerin işgücündeki payının yükseleceğini ortaya koymaktadır. Bu durum, işgücü piyasasında görece yaşlı yaş gruplarına yönelik ayrımcılık sorununun öneminin artacağına işaret etmektedir. 

Keywords: