Özet:

Bu makalenin ana amacı, Şubat 1979 Devrimi sonucunda kurulan İran İslam Cumhuriyetinden Humeyni’nin ölümüne kadar olan dönemde Dış Politikaya Velayet-i Fakih teorisinin yansımasıdır. İran Dış Politikasını kapsamlı bir değerlendirmeye tabi tutmak için, genel siyasi/ uluslararası ilişkiler teorilerden ziyade İran’daki dini kurumları, doktrinleri, Şiiliğin karakteristik özellikleri ile protest yapısını bilmek gerekmektedir. Bu çalışmada, İran Dış Politikasını tamamen anlayabilmek için geleneksel-Batı merkezli olan uluslararası ilişkiler teorilerinin (Realizm, Liberalizm, Marksizm, Konstrüktivizm vb.) ötesine bakılması bir zorunluluk olarak karşımızda durmaktadır. Çalışmanın ilk kısımlarda, İran Dış Politikasında etkili olan unsurlar ve dış politikada İran İslam Devriminin etkileri ve liderler, ana hatlarıyla ele alınmakta, farklı yönleri açıklanmakta ve başarıları değerlendirilmektedir. Sonrasında ise, İran İslam Cumhuriyeti’nin Ortadoğu’daki ülkelere ve Amerikan Birleşik Devletleri’ne yönelik politikaları tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler: