Özet:

Bu çalışmanın genel amacı öğrencilerin durumluk ve genel umut düzeylerinin belirlenmesinde a) cinsiyetin, b) anne ve babanın algılanan ebeveynlik stilinin ve c) yalnızlığın yordayıcılığının belirlenmesidir. Çalışmaya Ankara Üniversitesinde okumakta olan 302 (173 kadın, 129 erkek) öğrenci katılmıştır. Katılımcılara UCLA Yalnızlık Ölçeği, Çocuk Yetiştirme Stilleri Ölçeği, Genel Umut Ölçeği ve Durumluk Umut Ölçeği uygulanmıştır. Çoklu regresyon analizleri sonucunda annenin algılanan izin verici/şımartan ebeveynlik stili, otoriter ebeveynlik stili ve açıklayıcı/otoriter ebeveynlik stilinin yalnızlığı yordadığı görülmüştür. Ayrıca, annenin “izin verici/şımartan”, “otoriter” ve “açıklayıcı/otoriter” ebeveynlik stilleri yalnızlık ile durumluk ve genel umut düzeyini yordamaktadır. Babanın algılanan ebeveynlik stili ise hem yalnızlığı hem de durumluk ve genel umut düzeylerini yordamamaktadır.

Anahtar Kelimeler: