Özet:

Abstract Bu çalışmada, bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasındaki ilişki iki aşamalı bir metod çerçevesinde ele alınmıştır. İlk olarak, TCMB finansal istikrar endeksinden farklı olarak bankaların aracılık işlevlerini de dikkate alan ve literatürde ilk olarak 1990-2010 arasındaki 20 yıllık finansal serbestleşme dönemini kapsayan Türkiye Ekonomisi için bir finansal istikrar indeksi oluşturulmuştur. İkinci olarak çalışmada başlıca bankacılık düzenlemelerinden olan sermaye yeterliliği, sorunlu kredilere ilişkin karşılıklar, likidite yeterliliği ve zorunlu karşılıklar ile finansal istikrar arasındaki ilişkiler ekonometrik bir model çerçevesinde kısa ve uzun dönemde incelenmiştir. Böylece, özellikle yaşanan her finansal çok ve ekonomik kriz sonrası ilk akla gelen sıkı düzenleme aracının, finansal istikrar yönünden gerçekten önemli bir değişken olup olmadığı finansal serbestleşme dönemi Türkiye tecrübesinden hareketle ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Eşbütünleşme yöntemiyle yapılan ekonometrik çalışma sonucunda 1989 yılındaki finansal serbestleşme sonrası Türkiye ekonomisinde bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasında kısa ve uzun dönemde güçlü pozitif bir ilişkinin mevcut olduğu neticesine ulaşılmıştır. Bu nedenle Finansal istikrar ve kamu menfaati açısından, bankaların sermaye düzeylerinin yükseltilmesi, likit varlıklarının artırılması, sorunlu kredi karşılıkları ile zorunlu karşılıklar gibi düzenleme araçlarının politika otoritelerince ihmal edilemeyecek uygulamalar olduğu değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler: