Özet:

Abstracten Çağdaş zihin felsefesinde Kartezyen Düalizm genellikle Descartes’in zihnin maddi bir şey olmadığı tezine işaret eden bir terim olarak kabul edilmiştir. Kartezyen ontoloji yalnızca iki tür töze izin verdiğinden, insan da sonuçta tamamen iki bağımsız, yabancı tözün birleşiminden oluşan bir varlıktır. Onun bir parçası olan beden, mekanik dünyanın bir parçası olarak, bütünüyle maddi ve yayılımlı olan (res extensa) bir tözdür. Bu yüzden, insan bedeninin işleyişi yalnızca fiziksel ve mekanik terimlerle, yani hareket halindeki maddenin yasaları ile açıklanabilir. Oysa zihin bütünüyle maddi olmayan ve bu yüzden de uzamsız düşünen (res cogitans) bir tözdür. Böyle düalist zihin felsefesine ilişkinbelirgin sorun, onun, yani zihnin maddi olmayan bir şey olmasından kaynaklanır. Zihnin maddi bir şey olmadığı fikri ise kaçınılmaz olarak zihin ile beden arasındaki ‘birlik’ ve ‘etkileşim’ problemini de beraberinde getirmiştir. Bu makalenin amacı, düalist tezlerin aksine, zihin ile bedenin zorunlu ‘birliği’ve özelikle psikofiziksel etkileşimlerin doğasına ilişkin Kartezyen iddiaları eleştirel bir yaklaşımla ele alınıp değerlendirmektir

Anahtar Kelimeler: