Abstract:

İbn Zeydûn, hicri 5., miladi 11. yüzyılda Endülüs’te Mulûkut’-tavâif döneminde yaşamış bir şair ve ediptir. Ayrıca iki emirlikte kâtiplik, elçilik, vezirlik, başvezirlik gibi yüksek düzeyde görevlerde bulunmuş bir devlet adamıdır. Bunların yanında tefsir, hadis, fıkıh, tarih, coğrafya gibi dinî ve sosyal alanlarda muhtelif ilimlerle meşgul olmuştur.  İbn Zeydûn’un şiirleri akıcılık, lirizm ve ahenk yönüyle doğulu-batılı birçok şair için ilham kaynağı olmuştur. Özellikle onun aşk temalı şiirleri, içten, samimi ve etkili olma özellikleri sayesinde edebî çevrede hayranlık uyandırmıştır. Bunun yanında tabiat ve tasvir de şairin başarılı kabul edildiği konulardır. Bu yüzden İbn Zeydûn, “tabiat ve aşk şairi” olarak kabul edilmiştir. Onun şiirlerinde klasik Arap şiiri formununun yeni bir yüzü vardır. Bu özelliğiyle neo-klasik şairlerden sayılmıştır. Bütün bunlara ek olarak İbn Zeydûn’un şiirleri, sosyal zümreler, giyim, kuşam, ziynet, temizlik, hapis hayatı ve eğlence hayatı gibi Endülüs sosyal hayatına dair önemli ipuçlar barındırmaktadır. Bu makalede İbn Zeydûn’un hayatından kısaca bahsedilmiş, Endülüs’te genel olarak sosyal hayat özetlenmiş ve İbn Zeydûn’un şiirinde yer alan Endülüs sosyal hayatına dair enstrümanlar ele alınmıştır.

Keywords: