Abstract:

Türkiye’nin yakın siyasi tarihine bakıldığında 1970’li yıllar, “başka türlüsünün” mümkün olduğu inancının hayatın her alanında kendisini gösterdiği toplumun farklı kesimlerinin birbirleriyle karşılaşan, kesişen, çatışan heterojen “arzu akışlarının” kitlesel eylemlilikle bütünleştiği siyasetin gündelik hayat ve popüler kültürün her yanına dağılan bir çoğullaşma içinde kendisini gösterdiği özel bir dönemdir. Dönemin Türk sinemasında ba ğ lamında ise, gündelik siyasetin imgelerinin sadece siyasal filmlerle sınırlı kalmayıp tecimsel sinemaya da ‘sızmı ş ’ olması, ço ğ unlukla arzuları “yerli-yurtlula ş tırmaya” yönelen ana akım sinema ve popüler kültürün arzu politikaları tarafından çevrelenip dönü ş türülmesinin olana ğ ını göstermesi açısından önemli ve nadir bir örnek te ş kil etmektedir. Bunlar arasında özellikle ayrıksı sayılabilecek bir damarı  Ş erif Gören’in Orhan Gencebay ortaklı ğ ıyla üretti ğ i arabesk filmler olu ş turmaktadır. Gören’in geni ş halk kitlelerine ula ş abilecek popüler bir yol olan ama aynı zamanda derinde son derece politik bir “his” barındıran arabesk türüne dönemin sol siyasetinden donanımlar ekleyerek üretti ğ i filmlerin, genellikle birbirine kar ş ıt konumlandırılan siyasal sinema ve arabeskin birli ğ inden do ğ an yeni bir “rizom” ortaya çıkardı ğ ı söylenebilir. Bu çalı ş mada, Gören’in dört arabesk filmi, var olan toplumsal yapı ve ili ş ki a ğ larına dair sundu ğ u imgelemle ortaya koydu ğ u “kaçı ş ” stratejileri ba ğ lamında incelenmekte böylelikle bu filmlerin “sinematografik dü ş ünce” üretme yolunda giri ş ti ğ i çaba ile arzu siyasetiyle nasıl eklemlendi ğ i tartı ş ılmaktadır.

Keywords: