Abstract:

İnsana ilişkin her şeyi düşünme nesnesi edinen felsefe yaşlılık dönemine yönelik çeşitli sorulara da yanıt arar. Bu çalışmada yaşlılık olgusuna felsefi perspektiften yaklaşılmış ve bir bütün olarak yaşlılığın neliği sorgulanmıştır. Yaşlılığın ve yaşlı bireylerin ötekileştirilmesi sorunsalı, bilgeliğin yaşlılıkla süregelen ilişkisi, yaşlılıkla ölüme yakınlık arasındaki bağlantı ve hayatın son evresi olarak yaşlılığın değeri felsefi kaynaklardan yararlanılarak incelenmiştir. Bu bağlamda bilgeliğin ne olduğu, erdemlerin yaşlı bireyin hayatına ne tür katkılar sağladığı, ölüme ilişkin bakış açılarının yaşlılık algılarını nasıl etkilediği tartışılmıştır. Makalenin amacı çok boyutlu olarak ele alınması gereken yaşlılık döneminin her bir insan teki için farklı şekillerde deneyimlendiğini açımlamak, bu doğrultuda yaşlılığa ilişkin kalıp yargıları objektif, rasyonel ve tutarlı bir şekilde tartışmaya açmak ve söz konusu dönemin varoluşmakta olan birey için çok değerli bir yaşam evresi olma potansiyelini içinde barındırdığını gözler önüne sermektir. Yaşlılıkla uzlaşmanın imkânının da tartışıldığı makalede, hayatın bu son evresinin sadece onu yaşantılıyanlar için değil diğer bireyler için de erdem eksenli bir varoluşun sürdürülebilmesi noktasında değerli, eğitici bir hayat evresi olduğu ve yaşlı bireylerle samimi birlikteliğin insanın ahlaki gelişimine katkı sağladığı sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords: