Abstract:

Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin nomofobi ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi ve nomofobi ve yalnızlık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma betimsel model kapsamında yürütülmüştür. Veriler demografik bilgi formu, Nomofobi Ölçeği ve UCLA Yalnızlık Ölçeği aracılığıyla Yeditepe Üniversitesinde öğrenim görmekte olan 486 lisans öğrencisinden toplanmıştır. Öğrencilerin nomofobi ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesinde Pearson Korelasyon Katsayısı kullanılmıştır. Bağımsız değişkenlere göre nomofobi ve yalnızlık puanlarındaki farklılıkların saptanmasında ise bağımsız gruplar t-testi ve tek yönlü varyans analizinden (ANOVA) yararlanılmıştır. Araştırma kapsamında nomofobi ve yalnızlık düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca, araştırma sonuçları nomofobi puanlarının cinsiyet, şarj aleti taşıma durumu, günlük akıllı telefon kullanım süresi, akıllı telefonu sosyal medya için kullanma, akıllı telefonu alışveriş için kullanma ve akıllı telefonu kontrol etme alışkanlıkları (uyanır uyanmaz ve yatmadan hemen önce) değişkenlerine göre anlamlı bir şekilde farklılaştığını göstermiştir. Yalnızlık puanlarının ise günlük akıllı telefon kullanım süresi, akıllı telefonu alışveriş için kullanma ve akıllı telefonu oyun oynamak için kullanma değişkenlerine göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı saptanmıştır.

Keywords: