Özet:

Bu çalışma, Bingöl kent merkezindeki devlet okullarında çalışan 218 öğretmenin kişisel gelişim algısını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, öğretmenlerin kişisel gelişim için harcadıkları çaba ile sosyoekonomik ve sosyodemografik değişkenler arasındaki ilişki incelenmiştir. Veriler frekans analizleriyle değerlendirilmiş ve Ki-Kare testi kullanılarak ilişkiler incelenmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, öğretmenlerin önemli bir kısmı kişisel gelişim yönelimiyle ilgili davranışları sık sık sergilemektedir. Öğretmenlerin çoğunluğu kişisel gelişim için fırsatları araştırmakta, kendini geliştirmek için aktif bir şekilde çalışmakta, değişim ihtiyaçlarını belirleyebilmekte, gerçekçi hedefler belirleyebilmekte ve değişiklik yapmaya çalıştığında plan yapabilmektedir. Ayrıca öğretmenlerin birçoğu öfke kontrolüne dikkat etmektedir. Öğretmenlerin kişisel gelişim eğitimine yönelik faaliyetlerine bakıldığında, problem çözme tekniklerini, beden dilini, zaman yönetimi tekniklerini, yaratıcı düşünme tekniklerini, diksiyon ve güzel konuşma tekniklerini ve stres yönetimi tekniklerini sık sık kullandıkları görülmektedir. Ayrıca bir kısmı kişisel gelişim için eğitim almaktadır ve hızlı okuma tekniklerini kullanmaktadır. Psikolojik faktörlere katılımın değerlendirildiği çalışmada, öğretmenlerin çoğunluğu gelecekle ilgili korku ve kaygılarının kişisel gelişimlerine katkı sağlayabileceğini, prestijli bir meslek edinme arzusunun, başkalarına yardım etme isteğinin, rahat yaşama arzusunun, sevilme ve takdir edilme isteğinin kişisel gelişimlerine katkı sağlayabileceğini düşünmektedir. Ayrıca liderlik özelliklerinin kişisel gelişime katkı sağladığı da vurgulanmıştır. Ancak dışlanma korkusunun kişisel gelişime katkı sağladığına inanan öğretmenlerin oranı bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler: