Diller, sürekli gelişen canlı varlıklar olmaları yönüyle dönemin ihtiyaçlarına göre yeni kelimeler türetirler. Üretken ve değişken bir yapıya sahip olan dilde, hangi ekin hangi köke geleceği durumu, yüzlerce yıllık dil deneyiminin sonucu olarak dilin kuralları ile yapılır. İnsanlık var olduğu/devam ettiği sürece yeni kavramlar ve nesneler ortaya çıkacak, bunları karşılayacak yeni kelimelere ihtiyaç duyulacaktır. Bir millete ait maddi ve manevi kavramların dilde karşılığı vardır. Sosyal hayatın değişimi ile paralel olarak ihtiyaç olan bu sözcükler, çeşitli yöntemlerle türetilerek dilin söz varlığına kazandırılır. Türkçe, yapısı itibariyle kök ve ek birleşmelerine dayalı olarak kelime türetme özelliğini azami düzeyde gerçekleştirebilen bir dildir. Türkçede sözcük yapma/üretmede veya sözvarlığını zenginleştirmede en sık kullanılan yöntemlerden birisi eklerle türetmedir. Tek bir köke ekler koyarak, dile yeni kavramlar kolaylıkla kazandırılır. Ses olaylarına bağlı olarak çeşitli değişimler gösteren ekler, dil içinde sadece fonetik unsur gibi görünmelerine rağmen işlev ve şekil yönüyle sözcüklerin ayrılmaz parçasıdırlar. Bu çalışmada, kaynaklarda genellikle az işlek olarak gösterilen ekin kökeni konusunda farklı görüşlere yer verilmiştir. Ek, isimden isim ve fiilden isim yapma fonksiyonları üstlenmiştir. Burada, ekin kökeni ile ilgili farklı görüşlere yer verilmiş, ekin Eski Türkçeden günümüze, Türkiye Türkçesi ağızları ve çağdaş Türk lehçelerindeki durumu örneklerle desteklenmiş, ayrıca ekin üstlendiği işlevler tespit edilmiştir.
Languages generate new words according to the needs of the time in order to be constantly evolving living beings. In a language that has a productive and variable structure, which add-on which root future state is made by the rules of the language as a result of hundreds of years of language experience. As long as humanity exists, new concepts and objects will emerge, new words will be needed to meet them. The material and spiritual concepts of a nation have a reward in language. These words, which are needed in parallel with the change of social life, are derived in various ways to the existence of the word. Turkish is a language based on its structure and its root and additional combinations that can perform the characteristic of the word extraction at the maximum level. One of the most frequently used methods in the Turkish language of making/producing or enriching its vocabulary is deriving with add-ons. By adding one root, new concepts are easily obtained. Additions that show a variety of changes depending on sound events, although they appear only as a phonetic element in the language, are inseparable parts of words in the function and shape direction. In this study, different opinions were made about the root of the crops, which are often shown as low-working in the sources. It has the name and the function of making the name. Here, different opinions on the origin of the addition were placed, the addition from the ancient Turkish to the present day, the situation in the Turkish mouths and contemporary Turkish languages was supported by examples, and the functions that the addition took over were also identified.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|