Özet:

Bu çalışmanın amacı statik ve PNF germe tekniklerinin maksimum anaerobik güç, kapasite ve yorgunluk indeksine akut etkilerini incelemektir. Çalışmaya aktif spor yapan 15 erkek sporcu [(ort±SS) yaş: 20,20±2,75yıl; boy: 176,25±7,46cm; vücut ağırlığı:69,23±5,38kg; vücut yağ yüzdesi: %12,22±2,60] gönüllü olarak katılmıştır. Sporcular rastgele çapraz deney desenine göre statik germe (SG), proprioceptive neuromuscular facilitation germe (PNF) ve kontrol (germe egzersizi yapılmadan bazal) denemelerine ikişer gün arayla katılmışlardır. SG ve PNF egzersizleri beş dakika standart ısınmayı takiben her iki bacakta hamstrings, kuadriseps ve baldır kaslarına uygulanmıştır. Germe egzersizlerinden hemen sonra anaerobik performansı belirlemek amacıyla Wingate 30sn anaerobik test (WAnT) uygulanmıştır. Maksimum Anaerobik Güç (MAG), Maksimum Anaerobik Kapasite (MAK) ve Yorgunluk İndeksi (Yİ) WAnT aracılığıyla belirlenmiştir. Verilerin analizinde tekrarlı ölçümlerde tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. İstatistiksel analizlere göre MAG değerlerinde (F (2-28)=6,771; p=0,004) denemeler arasında anlamlı fark olduğu belirlenmiş olup, ikili karşılaştırmalarda anlamlı farkın PNF (12.70±1,06 W/kg) ile SG (12.07±1,15 W/kg) denemeleri arasında, PNF lehine olduğu tespit edilmiştir. MAK (F(2-28)= 0,639, p=0,535) ve Yİ (F(2-28)=0,56, p=0,577) değerleri bakımından germe denemeleri arasında anlamlı bir farka rastlanmamıştır. Sonuç olarak, ısınmaya ek olarak yapılan SG uygulamalarının, patlayıcı güç gerektiren aktivitelerde performansta düşüşe neden olduğu bulunmuştur. PNF germe egzersizleri uygulandığında ise performans kaybının olmadığı sonucuna varılmıştır. Elde edilen bu sonuçlara bağlı olarak kısa süreli patlayıcılık özelliğinin ön planda olduğu sporlarda ısınma sonrasında germe egzersizlerine ihtiyaç duyulduğunda, PNF türü egzersizlere yer verilmesinin daha uygun olduğu sonucuna varılmıştır

Anahtar Kelimeler: