Bu çalışmanın temel amacı, ruh sağlığı bağlamında, öz saygı ve kaygı ile dinsel yaşayış arasında nasıl bir ilişki olduğunu tespit etmekten ibarettir. Araştırmada Allport ve Ross'dan hareketle Kayıklık tarafından geliştirilen dinsel eğilim ölçeği, Eysenk ve Wilson'dan hareketle Yapıcı tarafından geliştirilen öz saygı ölçeği ve Öner ve LeComte'un geliştirdiği sürekli kaygı ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, iç güdümlü ve dış güdümlü dindarlıkla öz saygı ve kaygı arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir (p>.05). Gençlerin dine önem verme seviyeleri, namaz kılma, oruç tutma ve dua etme davranışları öz saygı düzeylerini farklılaştırmamıştır (p>.05). Ancak öznel dindarlık algıları ve öznel dinsel bilgi düzeyleri bu hususta anlamlı farklılıklar oluşturmuştur (p.05). Sadece öznel dinsel bilgi düzeyiyle kaygılı olma arasında anlamlı bir farklılık görülmüştür (p
The main objective of this study is to identify the relationship between self-esteem and anxiety and religious life in the context of mental health. The study used the scale of religious tendencies developed by Allport and Ross, the scale of self-esteem developed by Eysenk and Wilson, and the scale of continuous concern developed by Recommendation and LeComte. According to the results obtained, no meaningful relationship between internal and externally-driven religion and self-respect and concern has been established (p>.05). The levels of respect for the religion of the young people, the behavior of prayer, fasting and prayer did not differentiate the levels of self-esteem (p>.05). But the subjective perceptions of religiousness and the subjective levels of religious knowledge have made significant differences in this regard (p.05). There has been a significant difference between the subjective religious level of knowledge and concern (p)
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|