Özet:

12. yüzyılda adı sadece bir sınır kasabası olan ve küçük Moskova prensliğinden doğan Rusya oluşumunu 14.  ve 16. yüzyılda tamamlamıştır.  16. yüzyılın ortalarında Korkunç İvan döneminde Volga bölgesinde yer alan ve bir Müslüman Hanlığı olan Kazan, Ruslar tarafından 1552 yılında ele geçirilmiştir. Akabinde Ruslar 1556 yılında Astrahanı ele geçirerek bölgedeki amaçlarını gerçekleştirme yolunda büyük bir başarı kazanmışlardır. Bu tarihten itibaren, Rusya doğu batı yönünde yayılmacı bir politika izlemeye devam etmiştir.  Özellikle Rusya I. Petro döneminde stratejik hedeflerini belirleyerek sıcak denizlere ulaşmayı belli başlı bir politikası olarak görmüştür.  Ayrıca Kafkasya ve Orta Asya da Rusya’nın kendi varlığını sürdürmesi için belli başlı yerler olarak belirlenmiştir. 17. yüzyılın ortasında ise Rusya doğu yönünde Asya kıtasını geçmeyi başardı ve Pasifik Okyanusuna ulaştı. 18. yüzyılda Rusya ile Osmanlı Devleti arasındaki savaşlar Osmanlı Devleti aleyhine sonuçlandığında, Ruslar Karadeniz’e yerleşmeyi de başardı. Böylece Rusya kuzeyde Osmanlı Devleti için büyük bir güce ve tehdide dönüştü. Bu gelişmeler üzerine, Rusya sadece Osmanlı Devleti için değil aynı zamanda Hindistan yolunu siyasi ve ekonomik çıkarları açısından çok önemli olarak gören İngiltere için de bir tehdit oluşturmaya başladı. Bu bağlamda, çalışma, İngiliz seyyah Edmund Spencer’ın üç eserinde yer alan ve onun bazı gözlem incelemelerinden yola çıkarak 19. yüzyılda bölgede yaşanan siyasi ilişkiler ile siyasi atmosferi daha iyi anlamak için İngiltere’nin bölgede izlediği politikanın izlerini sürmek ve analiz etmek ve böylece alan yazına kimi katkılar sağlamayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler: