Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
246
İndirme
38
İran’da resmî dil Farsçadan sonra en çok Türkçenin konuşuru bulunmaktadır. İran Türkleri, Tahran başta olmak üzere Zencan, Hemedan, Tebriz, Erdebil ve Urmiye şehirlerinde yoğun bir şekilde yaşamaktadır. Ayrıca Türkiye Türkçesi öğrenmeye ilgi gösteren İran’daki etnik grupların başında Türkler geldiğinden söz konusu şehirlerin tamamında Türkiye Türkçesi öğretmek üzere birçok özel dil kursu mevcuttur. Fakat kalabalık nüfusu sebebiyle başkent Tahran, Türkçe öğretimi çalışmalarının en yoğun olduğu şehirdir. Fakat Tahran’da gerek Yunus Emre Enstitüsünde gerek özel dil kurslarında Fars dilli gruplarla Türk dilli gruplara aynı öğrenme ortamında, aynı öğretim materyalleri eşliğinde ve aynı yabancı dil öğretim yöntemleriyle Türkiye Türkçesi öğretilmektedir. İran Türklerinin Oğuz Dil Grubu’nun bir diyalektini konuştuğu dikkate alındığında, bu iki farklı hedef kitlenin öğretim sürecine birlikte dâhil olması birçok sorunu beraberinde getirmektedir. Bilindiği üzere Türk dilli gruplara Türkiye Türkçesi öğretiminin, yabancılara Türkçe öğretiminden farklılık göstermesi gerekir. İran özelinde durum değerlendirildiğinde de Fars dilli gruplar, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenmekteyken Türk dilli gruplar, ana/birinci dilleriyle ciddi anlamda koşutluklar gösteren bir diyalekti öğrenmektedir. Doğal olarak öğretim sürecinde Türk dilliler, Fars dillilere oranla hem dil bilgisi yapılarını hem de okuma/dinleme metinlerini daha çabuk kavramakta bunun yanı sıra özellikle anlatma becerilerini daha etkili kullanmaktadır. Bu ise hem öğretici hem de öğreniciler açısından çeşitli zorluklar yaratmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, İran’da Türk dilliler açısından bir sorun teşkil eden mevcut durumun yabancı dil öğretimi yöntemi açısından incelenmesidir. Nitel bir araştırma olan çalışma, betimsel tarama modeliyle yapılandırılmış ve konunun doğal ortamında gerçekçi ve bütünsel bir biçimde ortaya koyulması için 2013-2017 yılları arasında bölgede öğretici olarak görev yapan araştırmacının gözlem ve deneyimlerine de ver verilmiştir. Bu çalışmada da İran’da Türkçe öğretiminde hedef kitlenin Türk dilli ve Fars dilli olarak ayrılmamasın öğretim sürecinde yarattığı sorunlar ortaya konulmuş, İran’da öğretim sürecinin nasıl yapılandırılması gerektiği üzerinde durulmuş ve çalışmanın sonunda konuya ilişkin çözüm önerileri sunulmuştur.
The official language in Iran is the most spoken of Turkish after Persian. Iranian Turks live intensely in the cities of Zencan, Hemedan, Tebriz, Erdebil and Urmiye, mainly in Tehran. There are also many special language courses available for teaching Turkish Turkish in all of the cities concerned as Turks come to the top of the ethnic groups in Iran who are interested in learning Turkish. But due to its crowded population, the capital of Tehran is the city where Turkish teaching work is the most intense. But in Tehran, even at the Yunus Emre Institute, even at the special language courses, Turkish is taught in the same learning environment, accompanied by the same teaching materials and with the same foreign language teaching methods, with the same persian-speaking groups and Turkish-speaking groups. Considering that the Iranian Turks speak a dialect of the Son Language Group, these two different target audiences are involved in the teaching process with many problems. The teaching of Turkish to Turkish groups must be different from the teaching of Turkish to foreigners. When the situation is assessed in particular in Iran, the Persian groups learn Turkish as a foreign language, while the Turkish groups learn a dialect that shows serious conditions with their main/first languages. Of course, in the teaching process, Turkish languages, compared to Persian languages, understand both language knowledge structures and reading/hearing texts faster and use specifically narrative skills more effectively. This creates a variety of difficulties for both teachers and students. The aim of the study in this context is to examine the current situation in Iran, which is a problem in terms of Turkish languages, in terms of the method of teaching foreign languages. The study, which is a qualitative research, is structured by a visual scan model and is also given to the observations and experiences of the researcher who served as instructor in the region between 2013-2017 to present the subject in a realistic and comprehensive manner in the natural environment. This study also revealed the problems that the target audience in Turkish teaching in Iran did not separate from Turkish and Persian in the teaching process, focused on how the teaching process in Iran should be structured and at the end of the study proposed solutions on the subject.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
