Özet:

Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş ile empatik eğilim düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Çalışmanın amacı doğrultusunda çalışmanın evrenini İstanbul ilindeki Gelişim Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu ile Güzel Sanatlar Fakültesi 1. 2. 3. ve 4. sınıf öğrencileri, örneklemini ise basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile belirlenen (n=529) gönüllü katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmada veriler anket yöntemi tekniği kullanarak toplanmış olup, tarama yöntemi, bağlantısal model uygulanmıştır. Katılımcılara kişisel bilgi formu, Dost (2005) tarafından geliştirilen öznel iyi oluş ölçeği ve Dökmen (1988) tarafından geliştirilen empatik eğilim ölçeği uygulanmıştır. Elde edilen verilen SPSS 23 paket programına kayıt edilmiştir. İstatistikî işlem olarak korelasyon ve regresyon analizlerinden faydalanılmıştır. Sonuç olarak üniversite öğrencilerin öznel iyi oluş ve empatik eğilimlerinin iyi düzeyde olduğu, empatik eğilim ile öznel iyi oluş düzeyi arasında orta düzeyde pozitif yönde bir ilişki olduğu ve empatik eğilim düzeyinin” öznel iyi oluş düzeyinin yordayıcısı olduğu ve toplam varyansın yaklaşık %26’sını açıkladığı tespit edilmiştir. Bu durumun üniversite öğrencilerinin içinde bulunan koşulların farkında olmaları, duygusal empati yapma özelliklerinin ve duygusal farkındalıklarının yaşam standartları içerisinde bulanan olumlu, olumsuz duygu ve düşünceleri etkilemesinden kaynaklandığı düşünülebilir.

Anahtar Kelimeler: