Özet:

Türkiye’de yaşlıları da içeren kent nüfusu, günümüzde kırsal nüfusa göre daha yüksektir. Bu nedenle çocuk, yetişkin yaşlı gibi farklı yaş gruplarına yönelik pek çok hizmet, kentte yaşayan nüfusa göre planlanmaktadır. Oysa özellikle kırsal alanda kötü sağlık koşulları altında, tek başına yaşayan, kalacak yeri olmayan ya da okuma yazma bilmeyen yaşlılar, sosyal hizmetlere erişim açısından risk altındaki gruplar arasında sıralanmaktadır. Bu durum, kırsal alanda yaşayan yaşlıların yaşam standartlarını doğrudan etkiler ve hatta aktif yaşlanmalarına engel oluşturur. Çünkü aktif yaşlanma için yaşlıların çeşitli hizmetlere zamanında ve kolaylıkla erişebilmeleri önemlidir. Bu bağlamda kırsal alanda aktif yaşlanmayı ekonomik, sosyal, bireysel, davranışsal belirleyicilerin yanı sıra fiziksel çevre ve sağlık hizmetleri açısından ele almak yaşlı refahının artırılması açısından oldukça önemlidir. Ulusal ve uluslararası sosyal hizmet literatüründe bu konuda çalışma yapılmamış olmasından hareketle bu derleme çalışmada, Türkiye’de kırsal alandaki yaşlıların sosyal hizmet gereksinimlerini aktif yaşlanmanın belirleyicileri ışığında tartışmak hedeflenmiştir. Bu hedefin ise kırsal alandaki yaşlılara yönelik sosyal hizmetlerin etkili bir biçimde planlanmasından etkinliğinin değerlendirilmesine kadar mikro, mezzo ve makro düzeydeki sosyal hizmet müdahalelerine rehber olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: