Özet:

Bu çalışmanın amacı; öğretmenlerin çocukları sevme düzeylerini ve öğretme motivasyonlarını belirleyerek farklı değişkenlere göre nasıl farklılık gösterdiğini ve öğretmenlerin çocuk sevgisi ile öğretme motivasyonları arasında bir ilişki olup olmadığını belirlemektir. Araştırma ilişkisel tarama modelinde olup nicel modelde desenlenmiştir. Araştırmanın örneklemini 2017-2018 yılında Düzce il merkezinde görev yapan 47 ilkokul öğretmeni, 39 ortaokul öğretmeni ve 28 lise öğretmeni olmak üzere toplam 114 öğretmen oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak Barnett Çocuk Sevgisi Ölçeği ve Öğretme Motivasyonu Ölçekleri kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, t-testi, tek yönlü varyans analizi, Pearson korelasyon analizi ve basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları öğretmenlerin çocuk sevgisinin yüksek, öğretme motivasyonlarının ise orta düzeyde olduğunu ortaya koymuştur. Öğretmenlerin çocuk sevgisinde cinsiyet, yaş ve kıdem değişkenleri açısından anlamlı farklılıklar bulunamazken, çalıştıkları kurum türü bakımından anlamlı farklılıklar gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenlerin öğretme motivasyonlarının ise cinsiyet, yaş, kıdem, kurum türü değişkenleri bakımından anlamlı farklılıklar göstermediği görülmüştür. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre, öğretmenlerin çocuk sevme düzeyleri ile öğretme motivasyonu arasında pozitif yönde ve düşük düzeyde bir ilişki olduğunu ve çocuk sevgisinin öğretme motivasyonunun anlamlı bir yordayıcısı olduğu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler: