Abstract:

Amaç: Distal pankreatektomiyi takiben pankreatik güdüğünün manuel dikiş ve stapler yardımıyla kapatılması sık kullanılan iki tekniktir. Postoperatif pankreatik fistül oranları güdük kapama teknikleri ile ilişkili olabilir. Bu çalışma, distal pankreatektomi sonrası pankreatik fistül oranlarını belirlemek ve iki kapama yönteminin pankreas fistülü gelişimine etkisini değerlendirmek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntemler: 2011-2021 yılları arasında malign ve benign pankreas patolojileri nedeniyle elektif açık veya laparoskopik distal pankreatektomi yapılan tüm hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar Grup HS (manuel dikiş ile kapama) ve Grup ST (stapler yardımlı kapama) olarak gruplandırıldı. Pankreas fistülü tanısı, Uluslararası Pankreas Fistülü Çalışma Grubu kılavuzlarına göre belirlendi ve derecelendirildi. Biyokimyasal kaçak oranları ve ameliyat sonrası pankreatik fistül dereceleri birincil sonuç olarak kabul edildi. Bulgular: Ortalama yaşı 51,8 ± 15,1 yıl olan 44 hasta (Grup HS'de 28 ve Grup ST'de 16) vardı. Gruplar demografik ve klinik özellikler açısından benzerdi (tüm p değerleri p>0,05). Grup HS’de biyokimyasal kaçağı olan 15 hasta, (%53,6) vardı. Grup ST'de altı hastanın (%37,5) biyokimyasal kaçağı olduğu tespit edildi. Gruplar arasındaki biyokimyasal kaçak gelişimi açısından anlamlı bir fark yoktu (p=0,305). Grup ST’de pankreas fistülü olan hasta yoktu. Buna karşın Grup HS'de Grade B postoperatif pankreas fistülü olan sadece bir olgu vardı. Pankreas fistülü açısından gruplar arasında anlamlı bir fark tespit edilmedi (p=0,999). Sonuç: Distal pankreatektomi yapılan hastalarda manuel dikiş ile kapama veya stapler ile kapama tekniklerinin biyokimyasal kaçak ve postoperatif pankreatik fistül oranları üzerinde anlamlı bir etkisi olmadığı gösterildi. Dolayısıyla, her iki pankreas güdüğü kapama yaklaşımının eşit derecede güvenli olduğu ve benzer klinik etkinlikle ile kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.

Keywords: